به نقل از «خبرگزاری برنا»

قصه مهم ترین عامل جذب مخاطب است

تاریخ انتشار: ۱۱ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۱۴۸۹۴

⅞ شیر، رهایم کن، آکتور و سرگیجه را دیده ام و بیشتر از بقیه پسندیده ام، البته نه به یک سطح و میزان. در این میان «پوست شیر» به دلیل فیلمنامه منسجم و جزیی نگرانه تر بیش از سایر آثار مورد توجه من قرار گرفت و به ویژه فصل یک آن نمونه ای از یک سریال سازی استاندارد و شاخص بود.

به گزارش خبرنگار گروه فرهنگ و هنر برنا؛ بررسی تولیدات نمایشی در شبکه های تلویزیونی و پلتفرم ها در خبرگزاری برنا ما را به آیتم هایی چون؛

-دستمزدها

-هزینه های تولید

- ممیزی ها

- بازیگران چهره

و.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

.. رساند.

رضا صائمی، منتقد سینما در باره این موضوع به خبرنگار برنا گفت:

نه تنها در شبکه نمایش خانگی که اساسا در دنیای نمایش و سینما بیش از ژانر، این قصه و درام است که به عنوان مهمترین عامل جذب مخاطب شناخته می شود. در واقع مخاطب، قصه خوب را دوست دارد و دنبال می کند فارغ از اینکه داستان در کدام ژانری روایت می شود. در همین یک دهه اخیر می توان دید که فیلم های اجتماعی که اغلب تلخ هم بودند مورد توجه مخاطبان قرار گرفته و گاه برخی از آنها فروش بیشتری از آثار کمدی هم داشتند. واقعیت این است که ژانر ذاتا واجد ارزش نیست و هیچ ژانری به ژانر دیگر برتری ندارد این قصه و شیوه روایت است که می تواند یک فیلم یا سریالی را جذاب یا دافعه برانگیز کند. بنابراین مهمترین معیار و مولفه ای که باید در مخاطب شناسی نمایش خانگی در نظر گرفته کیفیت قصه و شیوه روایت آن است. کمدی یا جدی بودن آن، مسئله ثانویه است. 

این منتقد سینما بیان کرد: من در میان سریال های نمایش خانگی، پوست شیر، رهایم کن، آکتور و سرگیجه را دیده ام و بیشتر از بقیه پسندیده ام، البته نه به یک سطح و میزان. در این میان «پوست شیر» به دلیل فیلمنامه منسجم و جزیی نگرانه تر بیش از سایر آثار مورد توجه من قرار گرفت و به ویژه فصل یک آن نمونه ای از یک سریال سازی استاندارد و شاخص بود. سریال «رهایم کن» هم به دلیل موقعیت بین ژانری اش که یک عاشقانه تاریخی با رگه هایی از ملودرام خانوادگی است سریال خوبی است. در این میان نباید نقش بازی های خوب بازیگران را هم در جذابیت اثر نادیده گرفت.

رضا صائمی در پایان گفت: سریال آکتور شاید متفاوت ترین سریال نمایش خانگی در این مدت بود که هم به تئاتر پهلو می زد و هم خود بازیگری را به مثابه یک کنش در زندگی دستمایه داستان خود قرار داده بود و در نهایت با جنس تازه ای از سریال سازی در آکتور مواجه شدیم که یک پیشنهاد تازه بود و البته مخاطبان خاص تری را هم با خود همراه کرد. ما به تجربه فرم، ساختار، قصه و روایت های تازه در عرصه سریال سازی نیازمندیم و هیچ کیفیتی مهمتر از خود قصه نیست.

انتهای پیام/

آیا این خبر مفید بود؟

نتیجه بر اساس رای موافق و رای مخالف

منبع: خبرگزاری برنا

کلیدواژه: سینما شبکه نمایش خانگی سریال های نمایش خانگی نمایش خانگی سریال سازی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.borna.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری برنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۱۴۸۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

شبکه نمایش خانگی مروج چه اندیشه‌ای است؟!

بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.

سید محمدمهدی موسوی در حوزه نوشت: چندی پیش خبری در رسانه‌ها انتشار یافت مبنی بر این که برای تولید هر قسمت سریال شبکه نمایش خانگی به طور متوسط ۳ تا ۵ میلیارد تومان هزینه می‌شود و طبعاً بخش قابل توجهی از این هزینه سرسام آور صرف پرداخت به بازیگران یا به تعبیر درست‌تر سلبریتی‌ها می‌شود.

به عنوان مثال چنانچه یک سریال شبکه نمایش خانگی ۱۵ قسمت داشته باشد به طور میانگین ۶۰ میلیارد تومان صرف ساخت آن می‌شود.

بحث از هزینه تولید و نمایش این آثار یک بُعد قضیه است و سوی دیگر ماجرا که اتفاقاً اهمیت بیشتری هم دارد، ناظر به پیامی است که این قبیل آثار به مخاطبان خود می‌فرستند و این که در ورای تولید و عرضه چنین محصولاتی چه فکر و اندیشه‌ای قرار است ترویج پیدا کند.

با نگاهی اجمالی به آثار شبکه نمایش خانگی از آغاز این جریان در سال ۸۹ با تولید و پخش سریال «قلب یخی» تا به امروز که سریال هایی، چون «افعی تهران»، «جنگل آسفالت» و ... مورد توجه مخاطبان پلتفرم‌های داخلی است، می‌توان به اختصار به نکاتی اشاره کرد که با مقوله سبک زندگی و نوع نگرش به این مساله ارتباط نزدیکی دارد و از همین رهگذر می‌توان تا حدی به این پرسش پاسخ داد که آثار شبکه نمایش خانگی مروج چه فکر و اندیشه‌ای هستند؟!

۱-هر چند برخی سریال‌ها در سال‌های اخیر مروج زندگی‌های تجملاتی یا به اصطلاح لاکچری بوده اند، اما در عین حال، شمار دیگری از آثار با پرداختن اغراق آمیز و بعضاً مغرضانه به مقوله فقر و مشکلات اجتماعی، ترسیم گر زندگی فلاکت بار بوده اند که البته در باره کنایه‌ها و تعریضات غیرمنصفانه‌ای هم به شرایط زیست پس از انقلاب داشته اند که در جای خود نیاز به بحث تفصیلی و عمیق خاص خود دارد.

۲- هنجار زدایی از روابط افراد در کانون خانواده و حتی بین زوجین از دیگر آثار نامطلوب بسیاری از سریال‌های شبکه نمایش خانگی است، کما این که بسیاری از جامعه شناسان متدین نسبت به ترویج روابط آزاد و خارج از چارچوب ازدواج در این سریال هشدار داده و می‌دهند.

واقعیت تلخی که وجود دارد این است که چارچوب خانواده و قوام آن در این سریال‌ها حداقلی است چه آن که بیشتر تصویرگر زندگی افرادی است که بدون هیچ نسبتی حتی با هم در یک خانه زندگی می‌کنند.

۳-استفاده از کلمات مذموم، رکیک و دشنام‌های متعدد از ویژگی‌های غیرقابل انکار برخی از همین سریال هاست که طبعاً تداوم این وضع اثر نامطلوبی بر فرهنگ عمومی جامعه هم می‌گذارد.

۴-به هر حال این واقعیت تلخ غیرقابل انکار است که شبکه نمایش خانگی مرهون نگاه تجاری به حوزه فرهنگ است؛ نگاه و رویکری که به اجمال می‌توان به برخی آثار آن همچون جلوه گری سبک زندگی‌های لاکچری و ایجاد سرخوردگی در جوانان، تغلیظ نگاه جنسیتی منبعث از فرهنگ غرب به زنان و دختران و البته ضدیت با فرهنگ ناب ایرانی و اسلامی در پرتوی نشر اندیشه غربی اشاره کرد.